خلاصه نظریه اخلاق کانت
نظریه اخلاق کانت بر اساس ایدهی این است که اخلاقیات باید بر مبنای ارادهی خودمختارانهی فرد ساخته شود. کانت معتقد است که عملی صالح و خیرخواهانه، به معنای این است که فرد باید از ارادهی خودمختارانهاش عمل کند و رفتار خود را بر اساس یک قاعدهی عمومی و قابل قبول برای همهی افراد تعیین کند.
کانت این عمل را “عمل از ارادهی خوب” نامیده است، به این معنی که فرد به طور آگاهانه و با عقلانیت، باید تصمیم بگیرد که چطور باید عمل کند. او این را به عنوان اصل اخلاقی خودمختاری میشناساند.
کانت همچنین معتقد است که انسان باید به عنوان موجودی ذاتی مقدس و باارزش به شمار آید و باید همیشه به عنوان هدف در اخلاق قرار گیرد. به عبارت دیگر، انسان نباید به عنوان وسیلهای برای تحقق اهدافی دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
به طور کلی، نظریه اخلاق کانت بر مبنای احترام به ارادهی خودمختارانهی فرد و ارزشیابی انسان به عنوان موجودی ذاتی مقدس استوار است.